Блогоо хаасан нь мании буруу биш

Та нар туушгүй Гилийн хатан өвчин нь хөдлөөд блогоо хаачихаж гэж бодож байв уу (энэ хүн инкээд үг үсгийн алдаагүй бичээд байж болдгүйм байхдаа. Сурв). Үнэндээ хэн ч сөрөг сээгий бичээгүй ээ. 15-нд монголоос гараад 16-нд Сиднэйд өглөө буугаад, 17-нд блогны сээгийг уншчаад гараад явцын. Тэгсэн маргааш өдөр нь блог руугаа орох гэсэн чинь блог маань олддоггүй гэжийншд. Тэгсэн мөртлөө Амарсайхан, Дамдаа, Паазл, Хулигаан, Цитрус гээд блогспотын блогууд руу ороод байдаг, уйлингаа алдаад, нэг мундаг атман блоггэр руу тусламж хүссэн захиа биччаваа. Тэгснээ дараа нь өөрөө учрыг нь олчоод тэрнээсээ ичээд Гилийн хатан эмэйлээ шалгаж чадахгүй л суужээн. Хэд хоногоос шалганаа гэсс.

Тэгээд 2 дахь өдөр нь сургууль дээр баахан завгүй байж байгаад үдээш хойш нь гууглэ-н тусламж энэ тэр рүү ороод, баахан юм уншиж оролдоод, гар утасны дугаараа Гууглэ гуайд өгөөд, Гууглэ гуай утсанд маань нууц коод саваад, тэрийгээ хийж мийж, өөрийн блогийн суурь эмэйл хаягаа өөрчилж байж нэг юм блогоо олж авлаа шд. Энэ одоо яасан байх вэ? Би бүүр гайхаад бардаггүй ээ. Өөр хүн миний блогийг олзолж авна гэж байхгүй биддээ. За тэр ч яахуу, блогоо олсондоо баяртай байнаа, хаха. Блогоо удалгүй олоод авцан ч нэг бээгий шахчии гээд завгүй байсаар олон хоног нээж чадаагүй ээ.

21нд дахь өдөр нэг юм хураалгах ёстой байлаа, нөгөөхөө Монголд байхдаа ахиулж чадаагүй хүрээд ирцэн, нойроо хагаслаад маанаг царайтай амьтан дэн дун амьтан хураалгалаа. Өнөөдөр 2 дахь өдөр Монгол явж хийсэн судалгааны ажлын товч тайлан өг гэсэн, одоо бичээд сууж байна. 28-нд бас нэг юм хийж өгөх ажилтай. Инкээд би салгалаад,  дэдлайнуудад дээрэлхүүлээд л байж байна.

Энд өчигдөр нэмэх 30 хэм хүрээд, хамаг шалдан дээрээ тавиад шатаж үхэнгээ алдлаа. Өнөөдөр харин сэрүүсээд бороо ороод амьсгал авахтайгаа.

Би ирсний дараа 1 дэх өдөр машаантайгаа сургууль явж хичээлээ хийж байгаад, шөнө 2 цагт гэр рүүгээ буцаж явахдаа, энд замынхаа эсрэг урсгалаар хусаж өгч байсан чинь гээнэт машаан өөдөөс гарч ирж сигнаалдаж ухаан оруулдаг гэжииншд. Мань чинь ийм л дасамхай гар шуу даа. Монголд ууг нь машаан бариагүй л ирсиимдаа.

Бас их суугаад байхаар нураа өвдөөд, ёогийн дасгалын бөмбөг авсан. Хичээлийн өрөөндөө тавьцан дээр нь сууж байгаа. Тас хөдөлгөөнгүй сандал дээр сууснаас, ийм бөмбөг дээр суугаад хичээл хийвэл энэ бөмбөг чинь хөдлөөд байдаг болохоор нурууны булчингууд бас хөдлөөд байх юмаа. Одоо гэртээ бас нэгийг аваад тавьчуул хүүхдүүд дор нь нядлаад хаячих юм болуу.

Тэгсэн 16-нд өглөө онгоцноос сэнсэрцэн юм буусан чинь эндхийн Монголчуудын сагсны тэмцээн болно гээд нааг тоглооч гэжиин. Би тогломоор л байлаа, даанч аян замын явдал даахаа байжээ.

За эцэст нь одоо аниа нь зав цаг муутай байх тул нээх бичлэг нэмээд байхгүйг хичээнээ, хаха. Блогт донтой энэ хүүхэн өөрөө их хичээж байж бичлэг нэмэхгүй байгаан шд. Сүүлийн жил хагас блогоо их л идэвхитэй хөтөлсөн гэж өөрийгөө хөөргөөд байгаан. Миний оюутны амьдрал нэг иймэрхүү бүтэн жилийг авдаг гэсэн төрх та нарт буугаа биддээ. Энэ дунд бас зовлон тохиолдноо, тэр болгоноо бичдэггүй л болохоос жаргал зовлон сүлэлдээд л, хорвоогийн өдөр хоногийг элээж байна даа.

 За энэ нөгөө дээр нь сууж байгаа бөмбөг. Дараа сараас Зумба мумбадаа явнаа, хөдөлгөөн дутаад байна. Дугуйдаад л байгаа ууг нь. Ер нь би иймэрхүү хөөрхөн хүүхэн байгаа шүү, хаха. Харсан нэг нь хэлнээ гэссс (энэ хүүхэн байтлаа худлаа бичдэг болж. Сурв)

Бүүр ийм сандал байдгийм байна шд. Зурагнуудыг Гууглэ ахаас туув.