Блогоо хайрлахгүй байхын аргагүй

Намайг маш олон найз нөхөдтэй болгож, сэтгэлийн цэнгэл эдлүүлдэг юм. Би яг одоо гарахаасаа өмнө хурдхан шиг хэдэн үг холбоод баярласнаа илэрхийлэх гэсэн юмаа.
Шотландад Peakfinder амьдардаг, миний блогийг уншдаг гэж мэддэг байсан ч, бид хувийн харилцаа байхгүй байсан тул би наашаа ирэхээсээ өмнө холбогдсонгүй. Харин ирсний дараа манайд зочлоорой гээд урьсан байхаар нь хичнээн их баярлаваа. Тэгээд цаг боломжоо тооцлоо. Би 11ний үдээс хойш Бэлфастаас гараад Манчэстэрт ирээд, 12нд амралтын өдөр тул би онц хийх зүйлгүй байлаа. 13нд бүтэн өдөр, 14нд хагас өдөр Манчэстэрийн Их сургууль дээр ажилтай байв. Tэгэхээр ердөө 12нд Гласгов явах боломж байв. Гэвч амралтын өдөр тул галт тэрэгний тоо цөөнөөс гадна, нэг талдаа 40 паундийн, нөгөө талдаа 100-аад паундын үнэтэй билээт үлдсэн байлаа. Эрт захьсан бол хямд билээт таарах л байсан байх. Хамгийн гол нь би талдаа 3 цаг гаран яваад, очоод ердөө 3 цаг хамт байхаар ирэх очих галт тэрэгний хуваарь таараад, би явсангуй ээ. Тэднийхээр зочилж гэр бүлийнхэнтэй нь танилцахыг их л бодлоо.

Peakfinder-д бичсэн захианы хэсгээсээ орууллаа. "Намайг гэртээ урьсанд маш их баярлалаа. Ийм сайхан боломжийг ашиглаж чадахгүйдээ их харамсаж байнаа. Чиний хэлснээр эрт холбогдсон бол би Бэлфастаас шууд Гласгов рүү  нислэг захиалаад, тэндээ 1 хоноод, Манчэстэр явах байж. Би чамайг гэртээ урина гэж бодоогүй тул алдлаа, хэхэ. Ирээдүйд бид уулзалдана байхаа. Энэ удаа бид уулзалдаагүй ч, хамгийн гол нь чи намайг гэртээ урьсан чинь л их чухал, сайхан байна шүү дээ." гээд бид нэр нэрээ мэдэлцээд, өдөр тутам шалгадаг хаягаа солилцоод найзууд боллоо.

Мөн Wonderer, Tsомо 2 US дахь гэртээ урьсанд баярлалаа. US явах бол хэлнээ, зочилноо, хаха нээх хундтэй хун шиг уриулаад, бас зочилоод очих санаатай.

Миний блогоо нээж хаадаг аашийг маань тэвчин барин уншдаг андууддаа баярлалаа.