Торгуулийн хуудас

гэж энэ дээ. Сайн харвал "тэдний өдрийн төдөн цагт, ийм гудамжинд зогсохыг хориглосон газар зогсжээ та" гээд 201 доллар 21 хоногийн дотор төлнө үү гэж байна даа. Би шууданд очоод хуудасны дор байгаа баар кодыг уншуулаад төлбөрөө төлчдийн. Эсвэл интэрнетээр, утсаар, чекээр ч төлж болно. Эхлээд байнга торгуульдаг байхдаа уйлмаар санагддаг байлаа, одоо ч дөжирчихсөн, тоохоо байжээ.  

 Энд бүх газарт зогсох боломж байхгүй шд, Курьерууд 90%-д найдвартай газар зогсож чаддийн. 10%-д нь азаа үзнээ. Тэгээд азгүй өдрөө рэйнжирүүдэд баригдана. Би сүүлийн 3-4 сар овоо торгуулахгүй яваад байсан чинь өнгөрсөн 7 хоногт азгүйтжээ, хэхэ.
Уг нь хөгжилтэй орон байж үүнийгээ шийдчихмээр ч мөнгө олох гэдгиймуу, зарим газар үнэхээр зогсоол хийхгүй байгаа юм чинь. Энд торгуулиар жилдээ маш их орлого олж, зам энэ тэрээ засдгийм шиг байгаан.

Би дуртай...

эндхийн дуртай зүйлүүдээ жагсаавал барагдахгүй, онцгой дуртайнуудаа жагсаая.

...өглөө үдэш, өвөл зун хэдийд ч шүршүүрээс гараад, нойтон үстэйгээ гараад явчихаж болдогт нь би дуртай.

...жилийн ихэнх сард нь шалдан нүцгэн явдагт нь би дуртай.

...зам дээр мөргөлдчихсөн 2 машины жолооч нар машинаасаа бууж ирээд л, хөхрөлдөөд л, бие биенээ нөхөрсгөөр мөрөн дээр нь алгадаад л, хамтдаа тамхилдагт нь би дуртай.

...шилтэй пивоны бөглөө нь эрзваатай, эрчүүдийг онгойлгоод өг гэж царайчлахгүй, өөрөө эргүүлээд л онгойлгож болдогт нь би дуртай.

...зам хичнээн их бөглөөтэй байсан ч туслах замаас гол зам руу нийлж байгаа машинуудыг гол замын жолооч нар нэг нэгийг урдуураа оруулдагт нь би дуртай.

...цав цагаан пүүз хар болдоггүйд нь би дуртай.

...улаан, ногоон өнгийн гутал, этгээд хачин хувцас өмссөн ч, бүр сээксий хувцасласан ч хэн ч юу ч гэдэггүйд нь би дуртай.

...улирал дуусахаар үлдэгдэл хувцаснуудаа навс хямдруулдагт нь би дуртай.

...охид хүүхнүүд нь таалагдсан залуу руугаа очоод шууд л яриа өдөөд танилцаж чаддаг эм зоригт нь би дуртай.

Бас дургүй юм байна шд. Эндхийн дэлгүүрүүд яагаа ч үгүй эрт 5 цагт хаадагт нь би шоппинхоликтой юм болохоороо дургүй ээ. 7 хоногийн ганцхан Пүрэв гаригт орой 9,30 хүртэл онгойдог юм. Учир нь бүх албан байгууллагууд цалингаа 7 хоног бүрийн 4 дэх өдөр өгнө, дэлгүүрүүд нь эргүүлээд тэр өдөр нь цалинг нь хураагаад авчихдаг юм.

2011-2-20

Өнөөдөр анх удаа шинэ Ерөнхий сайдаа амьдаар нь харлаа, их сайхан залуу байна шдээ, гээд л далийгаад байгуул.

Австралид албан ёсны айлчлалт хийж байгаа Ерөнхий сайдын айлчлалын хүрээнд Сиднэй дэх монголчуудтайгаа Ерөнхий сайд маань Шангрила зочид буудалд уулзалт хийлээ. Найз П-н эхнэр явахгүй гэхээр нь хүүхэдтэй нь гэртээ хүүхдүүдтэйгээ үлдээгээд П, нөхөр бид 3 яваад очлоо.

Ерөнхий сайд эхэлж үг хэллээ, түүний хамгийн гол мээсэж нь “одоо олон Монголчууд эх орондоо буцаж очиж байна, бидний цалин хөлс ч өндөр болж эхэлж байна. Та нар минь эх орондоо очиж, эх орныхоо төлөө ажиллаж, эх орныхоо хөгжилд хувь нэмэр оруулаачээ” байлаа.

Түүнийг үгээ хэлж дуусаад асуулт хариулт эхлэхэд, асуултуудаа давхардуулж асуухгүй байхыг сануулж байсан ч, гадаадын монголчуудын хамгийн гол асуулдал болох Давхар иргэншилтэй болох, мөн Монгол руу зорчих визтэй холбоотой хүндрэлүүдийг багасгаж өгөхийг хүсч 2 ч хүн асуулаа. Асуултанд Нямдорж гуай босож зогсож байгаад маш товч бөгөөд тодорхой “бид судалж үзсэн, одоогийн нөхцөлд боломжгүй,ойрын үед ч энэ асуудлыг дахин сөхөхгүй” гээд дахин асуулт ирэхгүйгээр нам хариулж байна лээ. Энэ Нямдорж гуай үнэхээр баавартай улс төрч юмаа, бусдынхаа хажууд.

Дараагийн гол асуулт нь Монголын төрийн сангийн зээлээр сурч байгаа оюутнууд “тэтгэлэг хүрэлцэхгүй байна, бодолцооч” гэсэн хүсэлтийг 2 хүн ч тавьлаа, бас давхардсан. Отгонбаяр сайд энэ асуултанд хариулсан.

10 гаруй сэтгүүлч сурвалжлагч нар дагаж явна лээ, монголд ТВ-ээр зөндөө л гарах байлгүй, би харин ТВ-ээр гарахгүй газар суучихсан шүү.


Тэгээд бид сайд нартайгаа дурсгалын зураг татууллаа. Гараад ирсэн чинь энэ айлчлалын бүрэлдэхүүнд хамт яваа зарим хүмүүс байж байна. Тэнд Буянгийн Жаргалсайхан гуай (цаашид Жагаа гэе) од болж байнаа, Жагаатай зургаа авахуулах гээд Сиднэйгийн охид хүүхнүүд оочирлоод алаан болж байна лээ. Жагаа гуай ч янз бүрийн пооз авч зогсож, уран сайхны зураг даруулж байгаа аятай л хичээнгүйлэн хүсэлтийг нь гүйцээж байлаа. Харин хажууд нь Жагаатай хамт яваа эрчүүд түүнийг шоолоход хариуд нь Жагаа “та нарыг тоож зургаа хамт авахуулъя гэхгүй л байгааз дээ, битгий атаархаад бай, амьдрал ийм л байна даа” гээд л пээдгэр гэгч нь үргэлжлүүлэн дараагийн үзэсгэлэнт охидуудтай тэврэлдэн патиараа татуулаад л завгүй.


Тэгтэл нөхрийн ангийн залуу явж байдгийн, лифтэнд санаандгүй таарлаа шд.

Намайг танидаг нэг хөөрхөн охин байдгийн. Тэр Австралид төгссөн блог хөтөлдөг Ганзоригтой намайг танилцуулсан. В.Ганзориг бас энэ айлчлалын багт багтан энд түр ирээд байгаа юм байна.

Бас манай сургуулийн нэг дарга ирсэн. П бид хоёр нэг сургуульд багшилдаг гэдгээ хэллүү. Энэ уулзалтын дараа Боловсролын сайд сэтгүүлчидтэй гарч хоол идэхэд нь бид 3 даргаа дагаад намирчихсан. Тээд нэг задгай бааранд хоол идэж пиво уугаад. Би хоол пиво зөөж үйлчиллээ шд. Энд иймэрхүү хямдхан газар нь мөнгө төлөгдсний дараа хоол пивоо зөрүүлж авахаас гадна, өөрсдөө л өөрсдөдөө үйлчилдэг юм. Манай дарга “би яаж ч байсан ядуу оюутнуудаар даалгадаггүй” гэж томроод биднийг даахаар чинь би чаддагаараа бүх хүмүүсийн хоол пивог зөөлөө. Ямар сайд, дарга хоёроороо хоолыг нь зөөлгөлтэй биш дээ тээ. Тээд 16 хүний хоол, хоёр хоёр пиво нийлээд 700 доллар гараад л явчихсан.





Биднийг ирэхэд буудлын үүдэнд зогсож байсан машин.
Тэгээд орой 12 цаг болж байхад бид тэдний буудалд буцаж ирсэн чинь Жагаа, Хөгжил Шинэтгэлийн хорооны Хашчулуун дарга гадаа зогсож байна. Тэгээд бид бас баахан ярьж зогсож байгаад Жагаа орлоо гэхээр нь би яахав дээ түрүүнээс хойш асуумаар санагдаад байсан асуултаа асуулаа, түүнээс. “та намайг жаахан байхад л ийм хүн байсан, ингээд л мөнхийн ус уучихсан юм шиг хөгшрөхгүй байгаад байх юм, энэ нууцаа хуваалцаж болж байна уу?” гэсэн чинь л бүгд хөхрөлдөөд унажаагаан. Тэгсэн Жагаа 3 зүйл хэлсэн юмаа: “1. Би мартчихсан байнаа. 2. хүн байгаадаа сэтгэл хангалуун байх. 3. хоолыг бага багаар идэх” гэж байна лээ шүү.

Тэгээд бид даргаа машиндаа суулгаад алдарт Бондай бийч рүү явлаа. Харанхуйд далай хараад би ч хөөрөөд бүсэлхийгээ хүртэл ус руу ороод, нөгөө 3 аймхай залуу маань миний ард өвдгөө хүртэл л ус руу орсон. Би Ерөнхий сайддаа зориулаад өмссөн ягаан хослолтойгоо л ус руу орчихсон шд. Тээд тэнд хэсэг юм ууж сууж байгаад даргаа зочид буудалд нь хүргэж өгөөд гэртээ иртэл шөнийн 3 цаг болсон байлаа. Нээрээ энд ирээд 2 жил гаран болохдоо нөхөр бид 2 анх удаа 3 цаг хүртэл явж үзлээ.
Би гэж мартамхай хүн чинь нэрийн хуудсаа гэрээсээ авч гараагүй байгаамдаа. Баахан л нэрийн хуудастай болсон ч өөрөө байхгүй жоохон тийм юм боллоо.

Эмээ өвөө нарынхаа тухай

хаха, би донтой юм байна, 75-аар бууж өглөө. Тэсэхгүй биччихлээ. За яадгийн тээ?

Манай аавын аав нь Ганган Сосой гэдэг хүн байжээ. Нээх гангалах дуртай, айл айл хэсээд л адуу мал сольж холиод л явж байдаг. Харин аавын маань ээж Шар Пагма гэдэг биерхүү шар авгай байсан гэсэн. Хоёулаа аавыг минь багад өөд болсон юм гэнэ лээ. Аавын ах эгч нар ээжийгээ дуурайсан их биерхүү хүмүүс байдаг юм. Одоо ч ар араасаа унаад дуусаж дээ. Аавын багад 4 ах нь аймгийн даншиг наадамд 4-лээ 4-т үлддэг байсан гэсэн. Ганган Сосой гуай ажилд муу, харин эмээ бол гэрт орж эм болж, гадаа гарч эр болдог ажилсаг гэж жигтэйхэн, гүргэр ч гэж ярилтгүй. Аймаар хүйтэн өвөл зуднаар эмээ цасанд шигдсэн бяруу тугалыг зүгээр л сэвхийтэл өргөөд л мөрөн дээрээ тохоод л хүрээд ирдэг, даараад осгож байгаа үнээндээ өөрийнхөө дээлийг тайлж нөмрүүлээд л түлхэж, чирч гулдарсаар байгаад гэртээ аваад ирдэг тийм баатарлаг эмэгтэй байсан байгаан. Эмээ маань бас мундагаа, юм хум үзэж хардаг, эмнэдэг домнодог, бараг л тэр нутгийнхныхаа амьдралыг нь шийддэг, буянтай хүн байжээ.


Харин ээжийн маань аав Зундуй гэж айхтар ажилтай, гадаа гэргүй бүх ажлаа амжуулдаг гялалзуур хүн байсан гэдгийн. Би хараагүй л дээ. Сэнгэ эмээ бол чика шд, бид хөгшөө ээж гэж авгайлдаг байлаа. Хөгшөө ээж маань 13 хүүхэд гаргасан ч 9 нь хүн болсон гэдгийн. Ээжийн ах эгч нар бас манай ээж аймаар ажилтай, бүгд аавыгаа дуурайсан. хөгшөө ээж бол залхуу шд, насаараа л архи ууж, тамхи татаж, мөрийтэй тоглосон доо. Үгүй тэгээд дээр үед ийм эмэгтэй хүнтэй чинь одоо хэн тоож суудаг байнаа гэж бодмоор. Одоо үед хүүхнүүд гэрийн ажилд муу байсан ч толгойгоороо мөнгө олоод байвал нөхөр голохгүй л дээ. Гэтэл хөгшөө ээж маань эрийн тэнгэртэй юмуу даа, эхний ажилсаг нөхөр нь нас барахад сүүлийнх нь бас л ажилсаг нөхөр хөгшөө ээжийг тоогоод суучдаг. Хөгшөө ээжийгээ нэг дүрслэх юм бол тамхиа баруун завжиндаа зуучихсан, шимийн архитай ширээний ард хөзөр таслаад л сууж байгаа даа, хаха. Та нар манай хөгшөө ээжийгг хэд насалсан гэж бодож байна? Тээд л хөгшөө ээж үнэн хэнэггүй, олон хүүхэд гаргаад, зүгээр л тавьчихна, өөрөө өсгөнө араас нь санаа зовно гэж илүү нээврээ шатаахгүй, тэгэхээр чинь хүн 100 насалдаг юм байна шд, аливаа юманд огт сэтгэлээ чилээж байх хэрэг алгоо. Ямар сайндаа өвөөгийн гэр аймгийн төвд мөртлөө манай ээж 8 настайгаасаа л аймгийн 10 жилийн дотуур байранд 10 жил амьдарчаад, сургуулиа төгсөхөд хөгшөө ээж анх удаа ээжийн сургууль дээр очиход нь ангийнх нь багш манай ээжээс “хүүеэ, чамд ээж байдаг юмуу? Энэ олон жилийн турш чамайг би бүтэн өнчин гэж бодож явлаа” гэж хэлээд ухаан алдах гээд байсан гэдгийн шд, хаха, тахал эмээ байгааз дээ. Хөгшөө ээжийн бие гэж чулуу чулуу. Ээжийг залууд эмээ элэгний өвчнөөр өвдөөд хамаг бие нь шар ногоон болчихсон, аймгийн эмнэлэг эмчилгээгүй гээд гаргачихсан байж л дээ, тэгээд л ээжийг хотоос дуудуулна, үхэхээс нь өмнө амжиж уулз гээд л, ээж ирээд л уулзана, тэгээд хэд хононо, ээж ар тал руугаа яараад харьна. Хотод ирээд хэд хонож байтал одоо л тэсэхгүй болсон байх гээд л дуудуулна, ээж нисээд л очно, тэгээд л хот руугаа харьна. Энэ явдал хэд хэд давтагдсан юм гэнэ лээ. Эмээ маань ком болоод эмчилгээгүй болсон хүн чинь зүгээр л байж байгаад өөрөө эдгэрчихсэн. Эмч нар бүр гайхамшгийн л юм болсон гэсэн шд, нөгөө хүн нь үхдэггүй бүр сэхээд босоод ирэхэд. хөгшөө ээжийн 2 ажилсаг нөхөр өнхрөөд өгсөн, эмээ маань сүүлд нас дээр гараад өвөлдөө хотод манайд ирж өвөлждөг байсан юм. Тэгээд нүд муу, сонсгол муу, бас хөл муу, хөөрхий. Гэхдээ л 2 эрээн цаастай чихэр байхад амттайг нь аваад ам руугаа хийчихнэ, зүсээд талхан дээр тавьчихсан үнэтэй хиам хямд хиамыг үнэрээр нь ялгаад идчихээ мэднэ. Тээд юм хэлэхээр ААН гээд сонсохгүй юм шиг мөртлөө эмээд сонсгохгүй шивэгнэхээр сонсчихсон, дараа нь асуугаад байдгийг нь бодохоор чих муу гэдэгт нь эргэлзээд байгаан, хэхэ. Тээд 95 настай юм байж архи олдуул уучих гээд, тамхи татчих санаатай. Хүн ирээд архи задлавал зоолттой нэхэж байж 3 хундага ууна, бид л настай хүн гэж хорьж байж 3-аас илүүг өгдөггүй болохоос. Хараа муу, татаж байгаа тамхиныхаа цогоор дээлийнхээ хормойг түлээд байхаар нь бид гал тавьчихна гэж хориод тамхи татуулахгүй, манай нөхрийг жорлонд орж тамхи татаад гарч ирэнгүүт нь араас нь жорлонд орж тамхины утааг нь хэдэн минут үнэрлэж байгаад гарч ирээд “ёох, ямар сайхан юм бэ?” гэх нь нээх өрөвдөлтэй шд. Эмээ амандаа ганц ч шүд байхгүй, тэгснээ бүхэл махыг аймаар их иднэ, угаасаа хоол моолонд сайн, бид нараас илүү идээд байвал яахуу, 100 дөхөж байж, бүр чонын ходоодтой. Ой санамж нь чикаа, аль хэдэн жилийн өмнөх юмыг хэлээд л тавьна шд, тэр тусмаа болохгүй юм хийсэн гаруудыг. Тэр тэрэнтэй тэгээд, тэгсэн тийм юм болоод, алдаа нь тэндээ л байгаа байхгүй юу гээд л алж өгнө шд, нөгөө олон ач зээ нараа.

За тэгээд эцэст нь эмээ өвөө нарын ямар чанарууд надад удамшиж ирж вээ гэхээр байна шдээ:

1. Ганган өвөөгийн тэр гангалчаад гадуур гарч ордог, хэсэх дуртай зан чанар нь тэр чигээрээ надад байна, тэр арилжаа наймааны од бизнес ухаан нь сураг байхгүй. Гэхдээ энэ гангалдаг дон чинь их сургуульд байхаас эхэлсэн ОЛДМОЛ чанар шүү дээ. 10 жилд байхад минь намайг хэн ч тоодоггүй би чинь царай муутай МАНУУХАЙ байсан гээд нэг их горьдсон тухайгаа бичиж байсан даа, тэр үед гангалж мэддэггүй л байлаа шд.

2. Шар эмээгийн шар өнгө нь л надад байна, намайг сэгсгэр шар хүүхэн гэдгийн шдээ. Тэр зөн билгийн тулаанд оролцож байгаа бүх л үзмэрчид “миний эмээ үздэг хардаг байсан, нөгөө ертөнцтэй холбогддог байсан” гээд бараг бүгд тэгдгийн байна лээ. Ядаж энэ чадвар нь надад өвлөгдсөн бол ажлын бус цагаар тээ, хаха.

3. За ээжийн аавын тэр сайхан ажилсаг чанар огт байхгүй ээ, залхуугийн туйл. Хүмүүсийг хараад байхаар аав ээж нь ажилсаг байвал хүүхдүүд нь залхуу болчих гээд, аав ээж нь залхуу байхаар хүүхдүүд нь арчаатай биеэ даагаад явчаад ч байх шиг. Манай ээж ажилсаг болохоор би залхуу болсон юм шиг байгаан. Гэтэл би залхуу байхад хүүхдүүд маань бас залхуу болчоод энэ теорем маань бас амьдралд батлагдахгүй тийшээ хандаад, гайхаад сууж байна.

4. Хөгшөө ээжийн бүх л чанар надад байна доо. Идэж уух дуртай, тоглоом наадам цэнгээнээс буцахгүй, тамхийг бас хэдэн жил сорж л явлаа. Бас залхуу. Тэр хурц ой санамж нь өвлөгдчихгүй тээ, одоо би нь мартамхайгийн туйл шүү дээ.

Манай хөгшөө ээж маань 99 наслаад 4, 5 жилийн өмнө саяхан хорвоог орхисон доо, хөөрхий, хөөрхөн эмээ минь.

Байна уу, байна уу ...1,2,3 ...1,2,3..

гээд л микрофон энэ тэрийг ажиллаж байна уу гэдгийг шалгадаг даа.

Тэрэн шиг би өөрийгөө шалгаж байнаа. Зарим нэг сэтгэгдэлд миний гашуун үнэнийг шууд шууд хэлсэн хүмүүст баярлан, өөрийгөө Блогт гүн донтсон эсэхийг мэдэх гэж хэд хоног юм бичихгүй байгаа юм. Блог донтолт болсон үгүйгээ ер нь яаж мэдэх вэ? Бодвол янз бүрийн тест байгаа л байх л даа, хэдэн цаг зарцуулдаг гэх мэт. Би одоогоор блогтоо бичихгүй, өр блогт сэтгэгдэл бичих гээд гар загатнаад байсан ч бичихгүй л байна.

Энэ постыг бичих болсон шалтгаан нь,
намайг бичлэг нэмэхгүй байгаад зарим сайбэр найзуудын санаа нь зовж, захиа бичиж, санаа тавьсанд баярлаад, "би зүгээрээ эдгэрчихсэн. Өөрийгөө ДОНТОЙ эсэхээ шалгаж байгаа учраас бичлэг нэмэхгүй байгаа юмаа" гэж тайлбарлаж байгаа санаатай юм. Тэгээд над санаа тавьсан та бүхэнд баярлалаа. Нээрээ энэ сайбэр ертөнц чинь гайхамшигтай юмаа. Би зөндөө сайхан найзуудтай болжээ. Өмнөх бичлэгийн сэтгэгдлүүдэд би үнэхээр уярсан шүү дээ. Та нартаа хайртай.

Удахгүй өөрийн блогийн сэтгэгдэлд хариулж, өрөөлийн блогт нөхөөд сэтгэгдэл үлдээнээ.

Бензин дуусчээ

Өмнө нь согтуудаа бичиж пост хийж үзсиин байна, одоо халуурч байхдаа бичээд үзье.

Өчигдөр хачин байсан юмаа даанч. Шөнөжин хачин муухай зүүд зүүдэлсээр өглөө болголоо. Өглөө сэрэхэд л нүд нээгдээд өгчихгүй, нүдээ нээхгүй байхаар хана над дээр нураад унаад байгаа юм шиг, нүдээ нээгээд харахаар арай ч над дээр унаагүй байх юм. Тээд нөхөр маань хүүхдүүдийнхээ учрыг олж, албадад нь хүргээд, цаашаа явлаа, одоо би гэртээ ганцаараа орондоо үхээнц царайлаад хэвтэж байна. Яарч байгаа нөхрийг гарахаас нь өмнө миний хажууд лап топ авчраад асаагаад өг гэж хэлж амжлаа. Өөр үг хэлэх тэнхэл ч алга. Чүү арай тэнцвэрээ олж, найгаж хана түшиж явсаар жорлон орлоо. Толинд өөрийгөө харсан чинь юууу вээ, бүүр нэг дэлбэрчихсэн авгай над руу өрөвдлийн харцаар харж байна шд, ийм дээрээ л хүнтэй таарчихгүй юм шүү. Нээрээ согтуу юм шиг тэнцвэрээ олж чадахгүй банйашд.

Энд өвдөж болохгүй гэсэн уриатай ч хааяа яалт ч гүй өвдөдгийн. Гэхдээ би эмнэлэг явахгүй ээ, 1-рт цаг аваагүй тул намайг үзэхгүй, 2-рт би 50 доллар төлөөд үзүүлсэн ч ойр зуурын эм бичиж өгч ч магад өгөхгүй ч байж магад, би өөрөө мэдээд эмээ уучихсан нь хавьгүй дээр. 3-рт би өөрөө гараад эмнэлэгт очих тэнхэл алгоо. Хувцсаа ч өмсөж чадахгүй байншд, юун нүүрэн дээрээ зураг зурах манатай.

Өглөөний цай хийгээд ч өгөх хүнгүй мангар юмаа. Хамаг бие халуу шатаад, өөрөө болохоор даараад, хэвтэж байхад ч толгой эргээд хэрэг алга, хамаг бие янгинаад, тэр дундаа баруун гарын шуу аймаар янгинаж байна. Гэхдээ би шүдээ зуугаад үүнийг бичиж байна, хаха, эх орныхоо төлөө дайнд оролцож байгаа аятай баатарлаг гоё санагдчихлаа. Нүдэнд энэ үсэгнүүд эрээлжлээд сайн харагдахгүй байнаа. Тэгээд хажуу тийшээ хараад хэвтэхээр нулимс хажуу тал руу урсаад байхийн, би уйлаагүй л байна шд.

Хэрвээ би монголд байсан бол өөр шд, би өөрөө нэг нэгнийг дуудахгүй ээ. Гэхдээ над руу залгасан хүн намайг ямар байдалд байгааг мэдээд өөрсдөө гүйгээд ирдгийн, би хувиар гаргах үүрэгтэй бас. Өөрсдөө ирьеэ гээд хүрээд ирж байгаа хүмүүсээр өөрийгөө асруулаад л, би янгуучлаад л, эмэндээ хүн гүйлгээд л, хүүхдүүдээ харуулаад, гэрээ цэвэрлүүлээд л, шөл хийлгээд уухгүй юу. Энд одоо хэнийгээ дуудах билээ дээ. Сайн таних монголчууд байна л даа, гэхдээ би тэгж чадахгүй л дээ, ажил төрөлтэй цаг нартай уралддаг хүмүүсийг чинь.

Манай нэг эрэгтэй найз монголд байдгийн. Тэр архи уугаад шартаад, бараг хордлогонд орохоороо, дусал залгаад өгөөч гээд л дуртай цагтаа намайг дууддагийн. Хэрэв би түүн рүү утасдвал тэр над руу эхнэрээ явуулаад л үйлчлүүлнэ л дээ. Би тээд л үгэлдэг байхгүй юу “хар архичин минь ингэтлээ уугаад, үхэх гэжииншд” гэхээр нөгөөх чинь “намайг архичин гэлээ” гээд  гомдоод сүйд болноо, би түүнийг “бэлгийн сулралтай” гээд хэлчихсиим шиг л, хаха. Сүртэй шд, намайг пивочоон гэхэд би гомддоггүй шд. Бас бус хувиараа бизнэс эхэлдэг эмэгтэй найзууд байна, тэд гүйлдээд л ирдгийн, цаганд хавчигддаггүй юм болохоороо.

Нээрээ би гэрээслэлдээ намайг лап топтой минь хамт оршуулаарай гэнээ, гэрээслэл бичихээрээ. Нөгөө ертөнцөд бодвол завтай байдаг байлгүй дээ, тэнд блогоо бичээд, тэндээс та нарт эмэйл бичиж та нарыг айлганаа. Хаха, би нээрээ галзуурч байна уу, ийм балай юм бичээд, аан.

Алдаагаа засах гэж 3 дахин уншлаа. Энэ бичлэгийг олоон минутад бичсэн байхаа, удаан л бичих шиг боллоо. Бас хэдэн ч удаа амарч байж бичвээ. Би инээх тэнхэлгүй ч өвдөөгүй бол энэ хавьд л ХАХА гэж бичих байх гэж таагаад л ХАХА гээд энд тэнд биччихлээ.

Ээжийгээ санаад байнаа.

Туулай жилийн мэнд хүргээд хэдэн зураг



Австралид Хятадууд үнэн хүчтэй байнаа. Төрийн сайдаасаа авахуулаад доошоогоо бүх шатанд хятадууд байна шд. Харахад яг хужаа, хятад овогтой сайд байхаас гадна, харахад цагаан мөртлөө хятад овогтой хүмүүс төрийн толгойд нь зөндөө, их нөлөөтэй байнаа. Энд хаа сайгүй 2 сарын 6-нд Хятадын шинэ жилийг албан ёсоор маш ёслол төгөлдөр тэмдэглэж байна шд. Бүх гудамж талбайд нь хятадын Луу бүжиглээд л, баахан юм болж байна. Энд ажилд ороход мандарин хэлтэй бол давуу тал болчоод байна даа. 6-нд авсан хэдэн зураг. 

Бид хотоос хойхно амьдардаг тул хот руу Виктория замаар ордог юм. Энд замын 1-р эгнээ автобусны мэдлийнх шүү дээ. Бүр улаанаар будаад, камер зоочихдог юм. Автобусны замаар яваад байвал нөгөө торгууль нь гэрт хүрээд л ирнэ. Энэ зураг дээр Bus Lane гээд өдөр цагаар нь хязгаарлачихсан байгаа биз. Өнөөдөр бүтэн сайн тул машинууд 1-р эгнээнд зогчихсон байна. Би хувьдаа 1-р эгнээг автобусных байхыг дэмждэг. Автобус цагаараа явна, бөглөөнд орохгүй байвал хүн бүр машин унаад, агаарын бохирдол болон замын түгжээнд хувь нэмэр оруулаад байхгүй шд.

АНЗАК-н гүүр. 2 талд нь цэргийн хөшөө байгааг анзаарна уу.

Энэ гүүрээр давахад мөнгө төлдөггүй тул бид байнга үүгээр явнаа.

Хот руу ороод ирэхэд бүх гудамжийг ийм Туулайны зурагтай дарцагаар чимэглэсэн байлаа.
Хятадууд хүчтэй гэх гээд л байна. Хятадын шинэ жил шүү дээ, албан ёсоор.

Зүүн талд арай өөр туулайны зураг бүхий дарцагнууд. Баруун талд хятад улаан дэнлүүгээр хотыг чимэглэжээ.

Эндээс цааш бид монголчуудын цагаан сарын арга хэмжээний хэдэн зураг орууллаа.

Энэ нөгөө Монгол гэсэн дугаартай гоё машин

Энэ Ван гэдэг машин хотын төвд 30 минут үнэгүй зогсдог юм. Миний машин 15 минут үнэгүй зогсдог. Нилээн олон монголчууд ийм машинтай Австралийн шуудан зөөдөг юм. Лого-г нь ардаа наачихсан байгаа биз дээ.

Монголчууд жижиг том 2 гэр барьсан байлаа. Баатруудтай гадныхан их зураг даруулж байна билээ. Харин гэрийнхээ тооноор гадагш хардаг аварга биет залуу маань ганцаараа монгол дээл хувцсаараа гоёсон байлаа. Түүнийг би Юндэн гэж өргөмжиллөө, өөрөө Нансалмаа болчих санаатай. Царай муутай хүн чинь Нансалмаад гологдож, Хоролмаа дээр уналаа гэсэн, хэхэ.

Нээрээ би хэдэн залуучууд, охидуудтай яриад сууж байтал нэг нь "хүүе манай Сиднэйд Гилийн хатан байдаг юм байна лээ, нэг харчих юмсан, үзчих юмсаан. Таних хүн байна уу?" гэж бусдаасаа асууж сураглаж, сүйд хийх шахлаа. Би ч Халтар царайтын Корэло билүү, түүн шиг л мэлэн хойлог царайлаад хэсэг сууж байгаад л зугтлаа шд, хаха.

Шувууд

Манай балкон дээр байнга есөн шидийн шувууд шаваад байдаг юм. Хэдэн сарын өмнөөс би дэлгүүрээс шувууны хоол авч өгдөг болоод байгаа. Эд нар нөгөө миний авч өгсөн хамгийн хямдхан хоолыг ялгаж идээд байгаа байхгүй юу. Тэгэхээр нь үнэтэй хоол авч өгсөн чинь бүгдийг нь иддэг болсон. Бас чика байгаа биз.  

Энэ шувууг кокатуу гэдэг юм. Биеэр нилээн том, бусад жижиг тотьнуудыг хөөж байгаад л иднэ. Бусад нь айгаад идэж дуусахыг нь хүлээж байгаад, явахаар нь ирж иддэг юм.

Нэг өглөө би балкон дээрээ гараад л хэсэг зогслоо. Хүн хажуунаас хараад байхаар бид мэдэрдэг дээ. Тэгээд хэн хаанаас ширтээд байгаа юм болоо гээд хартал модон дээр нээх том шар шувуу эсвэл ууль юм уу цаашаа хараад суучихсан, толгой нь 180 градус эргээд над руу цоо ширтэж байдаг юм. Би харц тулгараад л салга авсан шд, аймаар. Гэхдээ шар шувуу өдөр юм хардаггүй гэдэг биз дээ.

Заримдаа шөнө унтах гээд гэрлээ унтраахаар харанхуйд модон дотроос гал шиг 2 нүд цоо ширтэнэ шүү дээ, аймаар санагдаад байдаг юм. Тэгээд гэрлээ унтраалаа бол цонх руугаа харахгүйг хичээдэг юм.

Дахиад багш нарын баярт зориулчии тэхүү

Багш нарын баяр дөхөөд ирэхээр би догдлоод л хүлээгээд эхэлдгийн, яадгийн тээ. Бид яаж тэмдэглэдэг тухайгаа л ярих гэж байна.

Миний хувьд хамгийн гол арга хэмжээ бол салбар сургуулиудын багш нарын 4 төрөлтийн тэмцээн юм. Би нь сургуулийнхаа эмэгтэй сагс, волейболын багт орноо. Маний хамгийн дуртай спорт бол волейбол шд. Хөдөөгийн салбар сургуулиудаас ирээд нийтдээ хориод баг гарнаа. Тээд л хоорондоо хэдэн өдөр л тэмцэлдэнэ дээ, сайхан шд. Энэ тэмцээн уралдаанаар өөр сургуулийнхаа багш нартай танилцдаг гоё шд. Ер нь миний хобби бол хүнтэй танилцах юм байнаа. Яг үүнийг бичиж байгаад өөрийнхөө жинхэнэ хоббиг оллоо ч гэх шиг, хаха.

Манай баг уг нь их хүчтэй, нэг маань волейболын 1-р зэрэгтэй, нэг маань сагсны хэддүгээр ч зэрэгтэй билээ дээ, тээд сагсанд орсон 5 дээрээ нэг хүн нэмж аваад л волейволоо тоглодгийн. Тоглохын хэнээтэй гар нь загатнаад байдаг 30 гарчихсан хэдэн хүүхэн байдгийн, одоо нэг хоёр нь 40 гарчдээ. 2000 оноос л бид түрүүлчих ухааны юм яриад л, сургуулиас тэмцээнд орж байгаа гээд өдрийн хоол бас уух ундааны мөнгө гаргуулаад л, бөөн итгэл найдвар хүлээсэн хүмүүс үзэлцээд байдаг, хэдэн жил хоосон өнгөрлөө. Манай захирал өөрөө спортод их элэгтэй маниусыг дэмжээд, баахан багш нартайгаа биднийг балайшиглаад л, машинаа унуулаад байдаг, хэрэг байхгүй бид. Бусад багууд манайхаас айж майгаад байдаг бид хүчтэй баг байхгүй юу, гэхдээ нэг л болохгүй хожигдоод байлаа.

2005 оны багш нарын баяраар, бид сургуулиас хоолны мөнгө авалгүй, өөрсдөө үзэж тарлаа, одоо ичнэ бид дээ. Тээд эхний зооноосоо гараад овоо явж эхэллээ. Өглөө л зааланд ирдгийн тээд шөнө харьна даа, хэдэн өдөр. Өдөрт заримдаа хэд ч тоглодгийм дээ. Тээд яахав олон тоглохоор чинь өдөр хоол идсэн ч өлсөнөө. Би гэрээсээ баахан ааруул аваачаад л бүгдээрээ тоглоогүй үедээ тэмцээн үзэнгээ мэрдэг байхгүй юу. Тэгсэн би нээх том ааруул мэрж байсан чинь зүүн талын дээд араа тасхийгээд дундуураа цуурчихдгийн. Өвдөж байна гэж юухэв. 2 тоглолтын дараа манайх тоглох гээд байдаг, би уур хүрч байгаа юм чинь. Хүн шүдээ зуугаад алалцах гээд байхад цагаа олж шүд хагарах гэж. Тээд л найзынхаа шүдний эмнэлэг рүү очоод энийг авахуулъя гэсэн чинь найз маань “аваад хэрэггүй, нэг жижиг хэсгийг нь аваад нөгөө том хэсгийг нь бүрээд бүтэн болгоод, шүдтэйгээ үлдэж болно” гэж байна. Би “одоо хурдан яаралтай аваад өгөө, би тэмцээнд ороод байна, медаль авах гээд байна” гэж байгаад араагаа авахуулж байлаа шд, тэнэг байгааз, олимпод орж байгаа аятай. Санд мэнд шүдээ авахуулж ирээд л үргэлжлүүлнээ. Хотын хэдэн сургуулийнхан бие биенээ сургаар таниад байдгийн. Хөдөөний салбар сургуулийн баг чинь аймгийн шигшээ л ороод ирдгийн, бид ямар тэнд яг энэ хүн хичээл заадаг эсэхийг нь мэдэхгүй юм чинь. Хамт сагс тоглохоор дайрч алчих гээд, волейбол тоглохоор цохиж унагачих гээд байгаа над шиг эр эм нь мэдэгдэхгүй,сэжиг бүхий этгээдийг шалгуулж новширно шд, хаха. Энэ хүн үнэхээр энэ сургуульд багшилдаг уу гээд л, тээд бид ганц нэг хүн хасуулдгийн. Алтын төлөө биднийг аймгийн салбар сургуулийн багтай гар бөмбөг тоглоход манай багш нар бүгдээрээ, бас хотын бусад сургуулийнхан бүгд манай талд балайшиглаад бид бараагүй, контр гаргаж хожигдсон. Манай баг сагсаар мөнгө, волейволоор мөнгөн медаль зүүж, харшилдуулж байлаа. Би тэр жилдээ Япон, нэг маань Солонгос, бас нэг маань Тайвань явснаар манай баг тарлаа. Сүүлийн үеийн залуу багш нар маань бидэн шиг тоглодог нь цөөхөн юмаа.

Багш нарын баярын дараагийн нэг үйл ажиллага бол зохион байгуулалттайгаар архидан согтуурах явдал юмаа. За энэнд нь би дургүй, архи уудаггүй гэхээр архиар шахаад байдгийн. Нэг газар хоол идэх эсвэл амралтанд явдгийн. Нэг удаа бид амралтанд явлаа, аятайхан тохилог газар таарсан. Тээд л өрөөгөө авах гээд лоббид бүгдээрээ байж байлаа, нэг өрөөнд 4 хүн. Тэгтэл миний урд талын эрэгтэй багш нар “чи дайн байлдаан гэдэг эрэгтэй нэртэй юм чинь бид нартай нэг өрөөнд ор” гэж мэгээд хүн өджийн, би ч дуугай л зогсож байгаад тэдний өрөөний дугаарыг нь мэдээд авч байгаан. Тэдний дараа бид өрөөгөө аваад өрөөндөө оронгуут би үүргэвчээ ч мөрнөөсөө мултлаагүй байж, нөгөө 3-аа дуугай байж бай гэчээд, утас шүүрч аваад, тэдний өрөө рүү залгаад, нэг нь утсаа авангуут нь “та бүхэн манай амралтын газарт тавтай морил, манайх олон төрлийн нэмэлт үйлчилгээ санал болгож байна. Та нар хямдхан массажист захиалах уу?” гээд асуучихсан чинь, нөгөө утас авсан эрэгтэй багш “хөөе, хямдхан массажист авах уу гэжиин” гээд цаашаагаа нөгөө 3-аасаа асуудгийн. Тэгтэл би инээдээ барьж чадахгүй писхийтэл инээгээд хариугаа авч байгаан, цаашаа ойлгомжтой шд тээ.  

Би тоглох дуртай шд, энд бас ичиж үхсэн тухайгаа чалчсан байна. 

Багш нарын баярт зориулчии

Энэ тэнд блогчид багш нарын баярын мэнд хүргээд нүд чийгтүүлээд байх юм. Би нь мэндчилгээг нь уншаад баярлаад явчихна шүү дээ. Би ч гэсэн баяр хүргээд хэдэн өгүүлбэр бичээдхий. Уншаад байхад маш олон багш нар блог хөтөлдөг юм байна лээ. Гэвч тэд над шиг ийм хүнд хэрэггүй юм бичихгүй л дээ. Аргагүй л ардын багш нар.

За би ямар сайхан уран цэцэн үг хэлхээд мэндчилгээ дэвшүүлж чадахгүйгээс хойш хэдэн фаакт л хэлье даа.

Дунд ангид байхад манай ангийн багш /тэр үедээ 40 гаран настай байсан юм болов уу даа/ хичээл заах гэж орж ирэхдээ банзалаа өмсөхөө мартаад, шууд өвдөг бөгс гарчихсан ноосон өмдтэйгээ ороод ирсэн юмдаг. Багш тэр байдлаа мэдэнгүүтээ тэр өдрийн хичээлээ пялаад гэр рүүгээ алга  болж, биднийг "ура, цонх" гэж орилуулан баярлуулж билээ.

Би энэ явдлаас ихэд сургамж авсан бөгөөд өглөө бүр гэрээсээ гарахдаа хувцасаа бүрэн өмсөж үү гэж бүртгэдэг юм. Нэг удаа би нээх гоё шинэ гутал өмсөөд ажилдаа явлаа. хамаг анхаарал гутланд байгаа юм чинь. Эхний цаг семинар орж байсан болохоор би оюутнуудаасаа даалгавраа шаардаад /уг нь тэдний даалгавар л даа/ ширээ хоорондуур шинэ гуталтайгаа тог тог гээд нээх пээдгэр алхаж байлаа. Оюутнууд ихэнх нь даалгавраа хийгээгүй байхаар чинь дургүй хүрдгийн байгааз дээ. Тээд дуугаа өндөрсгөөд авч өгч байсан чинь нэг Жанна дэ Арк байж болмоор эр зоригт эмэгтэй оюутан хажуунаас "Багшаа та цамцаа буруу харуулаад өмсчихсөн байна" гэдгийн. Юу гээд харсан чинь цамцны минь яарлик нь гадна талдаа намирч байдгийн. Нөгөө өндөр дуу таг болоод, би чинь хайртай залуугийнхаа өмнө бүдрээд уначихсан юм шиг л барайна биз дээ. Гэхдээ гандан буурахгүй "би өрөө рүүгээ яваад цамцаа зөв харуулаад өмсөөд ирье, тэр хооронд энэ бодлогыг бодож бай" гэчээд гараад алга болж байлаа, хаха. Ямар нүүрээ дараад ичээд гүйгээд гаралтай биш дээ тээ.

За та нар намайг юу гэж л бодвол бод. Би бол хоосон толгойтой, гутал хувцсанд амиа ч өгч чадах, гоёж гангалахын донтон байна. Гэхдээ багш хүн хувцаслалтандаа анхаарах ёстой гэж боддийн. Ямар оюутантайгаа ижилхэн Нарантуулаас 20 мянгаар авсан банзал өмсчөөд БИ ЧИ гээд зогсож байлтай биш дээ, тийм биз дээ, хаха.

Манай сургууль дээхнэ үед орой болохоор бас хагас бүтэн сайнд жорлонгоо цоожилдог байсийн. Маниус оройтсон бол гарч хажуу хавиргынхаа албан байгууллага энэ тэр, бүр болохоо больсон нь крант жорлонд шээнэ шүү дээ. Зарим хичээлийн анги танхим кранттай байдгийн. Тэгсэн нэг өглөө ажилдаа ирсэн чинь яг манай өрөөний үүдэнд томоос том сайхан шаргал баас байж байдгийн. Хүмүүс ч пээ паа, энэ чинь одоо ямар бүдүүлэг юм бэ? Энэ лав оюутан байх, өндөр боловсрол эзэмших гэж байж араач дээ гэж мэгээд хүмүүс ам хамраа дараад сүр болж байнаа. Би дотроо өмөөрч байгаа юм чинь, хэрэв миний баас гэнэт хүрвэл өмдөндөө баачихаад, хүмүүст үнэртүүлээд  гайхуулаад явалтай биш дээ, тэрний оронд хүнгүй шиг газар баачихаад чимээгүйхэн яваад өгнө. Тэгсэн корридорт баахан хүн шаваад баас үзээгүйм шиг, бас далимдаа маниусыг шоолж энэ тэр, тэгэхээр нь би "багш нар тэр жорлонгий чинь түгжих хаах эрх байхгүй шдээ, мэдэлтэйгээр нь сургуулийн захирлын өрөөний үүдэнд баахгүй" гээд эргээд хартал захиралтай халз тулдаг байгаадаа, хаха. Хэд хоног л сэтгэлд бөөн хар үүл явж байлаа шд. Тээд удалгүй жирлонгийн асуудал шийдэгдсэн дээ.

Бас нэгэн өдөр манай хэдэн найзууд Биллярд бооцоотой тоглоё гэж дуудаад, байж суулгадаггүй. Тээд яахав дээ дуртай юм болохоороо очлоо. Үүдэнд нь ирэнгүүт үүдийг нь нэг сайхан залуу онгойлгож өгөөд л, майр тонгойж хүндэтгэл үзүүлээ л, миний хувцсыг авч өлгөөд л, найзуудын байгаа газар руу дөхүүлж өгөөд л. Би ч дотроо "ямар ч үйлчилгээ сайтай газарв" гээд л их дуртай яваад орлоо. Тээд хэсэг тоглож байгаад харсан чинь нөгөө үйлчилдэг гоя залуу чинь пиво зөөгөөд л бүр нөгөө өрөөн дотор үйлчлээд л байна. Тээд би хожигдоод хэсэг амарсан чинь нөгөө гоё залуу чинь хажууд ирээд "Сайн байна уу? багшаа, та мундаг цохьдог юм байна шд, дараа миний ээлжгүй өдөр та ирж надтай үзэхгүй юмуу" гэж наадгийн, хаха. Оюутнаа танихгүй, гоя залуу гэж мэгчихсэн.

Бас нэгэн өдөр баахан эмэгтэй найзуудтайгаа пиво уугаад сууж байлаа. гэтэл үйлчлэгч охин над дээр ирээд "уучлаарай, өөрт чинь энэ пиво-ийг тэр ширээний залуу явууллаа" гэдгийн. Би ч хөөрөөд л ганц хоромд л "хэн юм болоо, ямар гоя юм бээ, яагаад ганцхан надад гэж, би эд нар дотроо хамгийн хөөрхөн нь юм болов уу, лав л их гоя залуу байх ёстой" гэж мэгээд зүрх түг түгхийгээд, догдлоод, нөгөө заасан ширээ рүү нь хартал манай нэг оюутан гараа даллаж байдгийн, хэхэ. Юун нөгөө би хамгийн хөөрхөн нь байх энэ тэр. гэхдээ л гоё байгаа юм чинь, манай найз хүүхнүүд атаархаад л. Хэрэв манай хөгшин проф бааранд сууж байвал би бас оюутнаа дуурайгаад пиво илгээж баярлуулнаа, майр баярладаг юм билээ, надаар л бол.

Бас нэгэн өдөр дээрхтэй адилхан шахуу юм болдгийн. Бас л нөгөө бааран дотор идэж уугаад сууж байтал үйлчлэгч залуу нугалчихсан цагаан цаас өгөөд "тэр ширээний залуучууд өөрт чинь энэ захиаг өгч байна, хариуг нь яг одоо аваад ир гэлээ" гэдгийн. Би ч бас нөгөө хөөрлийн байдалдаа шилжээд, догдлоод л, гар салгалаад л захиагаа нээлээ. Тэгтэл "багшаа бид байнаа, та манай ширээн дээр ирээд хоол идээд, хэдэн пиво уучуул бид баярланаа, бид танай ширээн дээр очихоос ичээд байнаа, бас та нарыг шатаахын нэмэр" гэчихжээ. Тээд л би уригдаад л оюутнуудынхаа ширээн дээр очоод ганц 2 пиво уугаад, буцаад өөрийнхөө ширээн дээр ирнэ шүү дээ, бас од болоод амжчихдийн.

За тээд маний паян дуусахгүй ээ. Нэг мэдсэн майр урт юм болчиж, уншихгүй ч байж болно, хэхэ.
Энд бас нэг паян явж байна шд. Бодвол та нар уншаа байлгүй.
http://giliin-khatan.blogspot.com/2010/06/1.html

Зарим нэг оюутан шалгалтын тестийнхээ ард нь "багшаа, Би танд хайртай" гээд л бичээд өгдгийн, би ажлыг нь засаад буцааж өгөхдөө бүр томоор "багш нь ч чамд хайртай шд" гээд улаан балаар палиилгаад л өгнө шүү дээ, хөгжилтэй шд.

Би одоо хэдэн настай юм бээ?

Би спортын хувцас гутал зардаг дэлгүүрээр тэнэх нээх дуртай шд, авахгүй юм байж.  Өнөө өглөө Rebel sport гэдэг спортын хувцас хэрэглэл зардаг дэлгүүр орлоо. Тэгээд нэг пүүз авъя гэж санаад баахан пүүз өмсөж үзлээ, гэрт өмсөөгүй шинээрээ пүүз байгаа шд уг нь, мэдээж ажилд өмсдөг майжгий пүүзнүүд байгаа, шуналын тулам байгааз. Oasics-ийн пүүзнээс 39 размерийг аваад угласан чинь хөл барьдаг гэжийн шд. Уг нь би энд ирэхээс өмнө голдуу л 39-г өмсдөг байсан чинь сүүлийн үед 40 размерийн гутал авдаг болчоод сэтгэл их хөндүүрлээд байгаан. Эмэгтэй хүн чинь жижигхээн хөлтэй байвал эгдүүтэй хөөрхөн харагдаад байдгийн над, эрчүүдэд ч бас тэгж л харагддаг байх гэж би атаархдгийн. Тэгсэн 40 размер барих янзтай, энэ одоо юу вэ, арай ч дээ. Тэгтэл үйлчлэгч залуу өмнө минь сөхөрч суугаад, гараараа хөлийн хуруун дээр дарж үзсэнээ, арай томыг өмсөөд үз дээ гэснээ 41 размерийг аваад ирдгийн. Би ч дотроо дургүй ч хүн сөхөрч суучаад үйлчлээд байхад үгүй гээл байлтай биш, авчирсныг нь өмслөө. Тэгтэл нөгөөх чинь дахин гараараа хуруун дээр дарж үзсэнээ "уг нь урдаа арай их зайтай байвал хөлд чинь эвтэйхэн бас наа гутал чинь гүйж харайхад дороо хэвээ алдаад задарчихдаггүй юм, 42-г аваад ирэх үү" гэнээ. Оо май год, би 41-г өмчихөөд ухаан алдах гэж байхад чинь нөгөөх чинь 42 размерийг яг надад таарна гэж итгүүлэх гэжийншд. Тээ одоо яахав дээ, одоо энэ пүүз хурдан задарвал задархаас, 41-г авлаа шд. Бас хар өнгө аваад байгаан, хар гутал арай л бага харагдах байх гэж найдаад. 

Тээд бодлоо "би одоо хэдэн настай юм бэ? энд ирснээс хойш гутал авахдаа жил ирэх тутам 1 размер ахиулж аваад байх юм. дараа жил аягүй бол яг 42-г авдаг болноо. Би шилжилтийн насан дээрээ л яваад байгаа юм болов уу? Хааяа нүүрэн дээр насны онцлог гараад байдгийн. Бас би дурлачихсан юм шиг л байнга догдлоостой, өглөө бүр л баяр хөөрөөр дүүрэн амьтан л гэрээс гараад л алга болдгийн. Энэ цаасан дээр бичдэг тоо л жил ирэх тутам нэмэгдээд байгаа болохоос би 18т шиг л өсөөд байна шдээ".