2011-2-20

Өнөөдөр анх удаа шинэ Ерөнхий сайдаа амьдаар нь харлаа, их сайхан залуу байна шдээ, гээд л далийгаад байгуул.

Австралид албан ёсны айлчлалт хийж байгаа Ерөнхий сайдын айлчлалын хүрээнд Сиднэй дэх монголчуудтайгаа Ерөнхий сайд маань Шангрила зочид буудалд уулзалт хийлээ. Найз П-н эхнэр явахгүй гэхээр нь хүүхэдтэй нь гэртээ хүүхдүүдтэйгээ үлдээгээд П, нөхөр бид 3 яваад очлоо.

Ерөнхий сайд эхэлж үг хэллээ, түүний хамгийн гол мээсэж нь “одоо олон Монголчууд эх орондоо буцаж очиж байна, бидний цалин хөлс ч өндөр болж эхэлж байна. Та нар минь эх орондоо очиж, эх орныхоо төлөө ажиллаж, эх орныхоо хөгжилд хувь нэмэр оруулаачээ” байлаа.

Түүнийг үгээ хэлж дуусаад асуулт хариулт эхлэхэд, асуултуудаа давхардуулж асуухгүй байхыг сануулж байсан ч, гадаадын монголчуудын хамгийн гол асуулдал болох Давхар иргэншилтэй болох, мөн Монгол руу зорчих визтэй холбоотой хүндрэлүүдийг багасгаж өгөхийг хүсч 2 ч хүн асуулаа. Асуултанд Нямдорж гуай босож зогсож байгаад маш товч бөгөөд тодорхой “бид судалж үзсэн, одоогийн нөхцөлд боломжгүй,ойрын үед ч энэ асуудлыг дахин сөхөхгүй” гээд дахин асуулт ирэхгүйгээр нам хариулж байна лээ. Энэ Нямдорж гуай үнэхээр баавартай улс төрч юмаа, бусдынхаа хажууд.

Дараагийн гол асуулт нь Монголын төрийн сангийн зээлээр сурч байгаа оюутнууд “тэтгэлэг хүрэлцэхгүй байна, бодолцооч” гэсэн хүсэлтийг 2 хүн ч тавьлаа, бас давхардсан. Отгонбаяр сайд энэ асуултанд хариулсан.

10 гаруй сэтгүүлч сурвалжлагч нар дагаж явна лээ, монголд ТВ-ээр зөндөө л гарах байлгүй, би харин ТВ-ээр гарахгүй газар суучихсан шүү.


Тэгээд бид сайд нартайгаа дурсгалын зураг татууллаа. Гараад ирсэн чинь энэ айлчлалын бүрэлдэхүүнд хамт яваа зарим хүмүүс байж байна. Тэнд Буянгийн Жаргалсайхан гуай (цаашид Жагаа гэе) од болж байнаа, Жагаатай зургаа авахуулах гээд Сиднэйгийн охид хүүхнүүд оочирлоод алаан болж байна лээ. Жагаа гуай ч янз бүрийн пооз авч зогсож, уран сайхны зураг даруулж байгаа аятай л хичээнгүйлэн хүсэлтийг нь гүйцээж байлаа. Харин хажууд нь Жагаатай хамт яваа эрчүүд түүнийг шоолоход хариуд нь Жагаа “та нарыг тоож зургаа хамт авахуулъя гэхгүй л байгааз дээ, битгий атаархаад бай, амьдрал ийм л байна даа” гээд л пээдгэр гэгч нь үргэлжлүүлэн дараагийн үзэсгэлэнт охидуудтай тэврэлдэн патиараа татуулаад л завгүй.


Тэгтэл нөхрийн ангийн залуу явж байдгийн, лифтэнд санаандгүй таарлаа шд.

Намайг танидаг нэг хөөрхөн охин байдгийн. Тэр Австралид төгссөн блог хөтөлдөг Ганзоригтой намайг танилцуулсан. В.Ганзориг бас энэ айлчлалын багт багтан энд түр ирээд байгаа юм байна.

Бас манай сургуулийн нэг дарга ирсэн. П бид хоёр нэг сургуульд багшилдаг гэдгээ хэллүү. Энэ уулзалтын дараа Боловсролын сайд сэтгүүлчидтэй гарч хоол идэхэд нь бид 3 даргаа дагаад намирчихсан. Тээд нэг задгай бааранд хоол идэж пиво уугаад. Би хоол пиво зөөж үйлчиллээ шд. Энд иймэрхүү хямдхан газар нь мөнгө төлөгдсний дараа хоол пивоо зөрүүлж авахаас гадна, өөрсдөө л өөрсдөдөө үйлчилдэг юм. Манай дарга “би яаж ч байсан ядуу оюутнуудаар даалгадаггүй” гэж томроод биднийг даахаар чинь би чаддагаараа бүх хүмүүсийн хоол пивог зөөлөө. Ямар сайд, дарга хоёроороо хоолыг нь зөөлгөлтэй биш дээ тээ. Тээд 16 хүний хоол, хоёр хоёр пиво нийлээд 700 доллар гараад л явчихсан.





Биднийг ирэхэд буудлын үүдэнд зогсож байсан машин.
Тэгээд орой 12 цаг болж байхад бид тэдний буудалд буцаж ирсэн чинь Жагаа, Хөгжил Шинэтгэлийн хорооны Хашчулуун дарга гадаа зогсож байна. Тэгээд бид бас баахан ярьж зогсож байгаад Жагаа орлоо гэхээр нь би яахав дээ түрүүнээс хойш асуумаар санагдаад байсан асуултаа асуулаа, түүнээс. “та намайг жаахан байхад л ийм хүн байсан, ингээд л мөнхийн ус уучихсан юм шиг хөгшрөхгүй байгаад байх юм, энэ нууцаа хуваалцаж болж байна уу?” гэсэн чинь л бүгд хөхрөлдөөд унажаагаан. Тэгсэн Жагаа 3 зүйл хэлсэн юмаа: “1. Би мартчихсан байнаа. 2. хүн байгаадаа сэтгэл хангалуун байх. 3. хоолыг бага багаар идэх” гэж байна лээ шүү.

Тэгээд бид даргаа машиндаа суулгаад алдарт Бондай бийч рүү явлаа. Харанхуйд далай хараад би ч хөөрөөд бүсэлхийгээ хүртэл ус руу ороод, нөгөө 3 аймхай залуу маань миний ард өвдгөө хүртэл л ус руу орсон. Би Ерөнхий сайддаа зориулаад өмссөн ягаан хослолтойгоо л ус руу орчихсон шд. Тээд тэнд хэсэг юм ууж сууж байгаад даргаа зочид буудалд нь хүргэж өгөөд гэртээ иртэл шөнийн 3 цаг болсон байлаа. Нээрээ энд ирээд 2 жил гаран болохдоо нөхөр бид 2 анх удаа 3 цаг хүртэл явж үзлээ.
Би гэж мартамхай хүн чинь нэрийн хуудсаа гэрээсээ авч гараагүй байгаамдаа. Баахан л нэрийн хуудастай болсон ч өөрөө байхгүй жоохон тийм юм боллоо.