Шүтлэг 6

Зургаа.
2010 оны судалгаанаас ирлээ. Тэгээд би блог дээрээ нэг бөө охинтой уулзав гээд бичсэн чинь нөгөө докторт сурч байгаа залуу маань анх над руу ярьснаас хойш 18 сарын сарын дараа дахин  залгаад өөрийгөө зайран гэж хэллээ. Ингээд надад бас бус юм хэлж өгөв. Бөө хүмүүс чинь өөрийгөө "би бөө хүн шүү" гэж хэлдэггүй юм байна.



Ингээд би бөөгийн тухай уншиж эхэллээ. Авчирсан номнуудаа уншаад, Галаарид гуайн болон бөөгийн хэдэн блогуудыг эргүүлдээд, бичлэг болгоны доорх сэтгэгдлүүдийг уншина. Аль ч билээ зурагтын сайтан дээр Тэнгэрийн цаг нэртэй бараг 20-оод нэвтрүүлгүүд байна, бүгдийг нь үзлээ. Харин одоо тэр нэвтрүүлгүүд байхгүй болсон байна. Ютууб дээрх бөөгийн бичлэгүүдийг үзлээ. Ингэж би бөө хүн гэж хэн бэ, юу хийдэг хүн бэ гэж мэдэж авлаа. Хамгийн их сэтгэлд хүрсэн бөө судлаач бол Дулам гуайн хүү Кэмбрижид доктор хамгаалсан Бум-Очир байлаа. Түүний энд тэнд өгсөн бөөгийн тухай ярилцлагууд бүүр нэг жинтэй.

Ингээд нэг жил бөөгийн тухай уншиж жоохон ойлголттой болоод дахин монгол явахаар шийдлээ. 3 дахь удаагаа судалгаа хийх шаардлага надад байхгүй ээ. Бас явах зардал байхгүй ээ. Гэхдээ би бөөднө гэхээр миний бүх юм бүтээд, олон оюутнуудтай өрсөлдөөд би монгол явах зардал олоод авлаа. Манай багш бүүр гайхчихсан, яаж чи энэ зардлыг олоод авав, 2 удаа судалгаанд явсан хүнд өгөх ёсгүй дээ гээд. Зардалтай болчихсон юм чинь 2011 оны 9 сард монгол явахыг багш зөвшөөрлөө. Яахав өмнөх судалгааны үр дүнгээс ойлгомжгүй, бага зэрэг зөрөөд байгаа зүйлээ тодруулах зорилготой гээд сургуулиасаа чөлөө аваад гарлаа.

Энэ удаа миний монголд ирсэн гол зорилго бол бөө хүн дээр очиж бөөлүүлэх байлаа. Өмнө ирэхэд бөөдөхөд хугацаа их хэрэгтэй гэдгийг ойлгосон учир зургаан 7 хоногоор ирлээ. Гэтэл би хүмүүсийн нөлөөнд автаад бөөдмөөргүй болоод ирлээ. Хүн бүр л бөө хүнийг муулж, шулаач, чамайг Австралиас ирсэн гэхээр чи бол мөнгө болж харагдана, бөө хүн хараал хийдэг гэж намайг баахан хүмүүс бөөдөхийг хориглов. Манай найзуудын 2 нь оогт шүтлэггүй, нэг нь баахан бөөдөж байгаад итгэхээ болиод хаясан, 2 нь Бурханы шашинаа шүтээд, ганц нөгөө тогооч бөөг таньдаг найз маань л бөө дээр оч гэв. Тэр найзад маань тогооч бөө охин их тусалсан юм байх. Манай хамаатнууд бүр оогт тоохгүй. Би энэ үед эгчтэй эсвэл эмэгтэй дүүтэй байсан бол надтай хамт бөө дээр очоод өгнө дөө гэж бодож байв. Манай ах дүү нар өөрсдийнх нь хүүхдүүд өвдөж зовоодоггүй болохоор бөөдөх ямар ч сонирхол байхгүй. Манай хүүхдийн биеийг асуухаас өөр надад сэтгэлийн ч дэм байхгүй. Яахав бөөднө гэхээр машин тэргээрээ хүргэж өгөөд авна л даа, гэхдээ яг бөөлүүлэхэд хамт байх хүнгүй. 

Ингээд Сиднэй рүү нөхөр лүүгээ ярьлаа "хүмүүс бөөдөх дэмий гээд байна. Бас надтай яваад өгөх ч хүн алга. Нэг мөсөн бүгдээрээ монголдоо буцсан хойноо чамтай л хамт бөө дээр очъё" гэлээ. Манай хүн ч яахав тэгьеэ л гэж байна. ингээд би онгоцны тийзээ наашлуулж эртхэн буцъя гэж шийдээд асуутал "боломжтой, 90 доллар төл" гэхээр нь эртхэн буцахаар шийдлээ. Монголд ийм хямдхан билетээ өөрчилдөг байх нь. Австралид хэдэн зуун доллараар билетээ өөрчилдөг. Тэрийгээ ч нөхөртөө хэллээ.

Одоо би энд жишээ болгоод ганцхан зүүднийхээ тухай бичье. Ингээд бараг тэр оройгоо зүүдэллээ. Манай нөхөр машинтайгаа явж байгаад осолд оржээ. Амьд мөртлөө машинаасаа гарч чадахгүй байна гэж. Маргааш нь би өглөө болонгуут нөхөр лүүгээ залгатал зүгээр байнаа. Би ч санаа амраад, зүүднийхээ тухай хэллээ. Тэгснээ цаашаа балайраад өөр юм яриваа. Сиднэйд нэг монгол хүүхэн осолд ороод, машин нь шууд хог руу ачигдаад, нөгөө хүүхний хөлийн нэг хуруу гэмтээд өнгөрч. Нөгөө жолоочийн 100% буруу байсан тул шинэ машинуудаас сонгож байгаад машинтай болоод энэ явдал дууссан юм билээ. Би тэр хүүхнийг жишээ аваад, манай машин хогонд ачигдвал шинэ машин өгөхгүй л байх даа гэж мэдрэлтэв.

Ингээд 3 хоногийн дараа би Хавдарын эмнэлэг рүү найз руугаа очих гээд такси олддоггүй ээ. Бүр хүлээж цөхөөд нэг машин зогссон чинь нээх жижигхэн хүүхдийн тоглоом шиг бөгсгүй машин зогсов. Би анх суухдаа л араас машин мөргөвөл би үлдэхгүй юм байна гэж бодоод суулаа. Өөр такси олдохгүй. Ингээд хорооллоос Хавдар орох хүртэл замын турш миний араас машин орчих гээд байгаа юм шиг мэдрэмж төрсөөр, би замын турш хажуулдаж суугаад, арагшаа харсаар нэг юм ирэх газраа ирээд, санаа амраад машинаасаа буув. Бид тэр өдөр найзуудтайгаа намайг ирснийг тэмдэглэн хэдэн пиво уух санаатай цугларч байлаа. Энэ тухай тэр үеийн бичлэг дээрээ хагас бичсэн санагдаж байна. Ингээд бид нэг газар ороод найзууд маань эхнээсээ цуглараад найр эхэлж байтал би Сиднэйгээс дуудлага хүлээн авлаа, Нөхөр осолд орсон. Нөхрийн машины араас хурдтай машин ирж ороод, нөхөр харин гайгүй тэр дороо цагдаа түргэний машин ирж тусламж үзүүлээд, эмнэлэг дээр шинжилгээ хийлгээд хариу нь гайгүй гарлаа гэсэн мэдээ авлаа. Манай машин шууд хог руу ачигдаад, бүртгэлээс хасагдан, би written off гэдэг шинэ үг сурлаа. Тэр бол том осол байсан. Гэрлэн дохион дээр хамгийн урд нэг автобус, дараа нь 2 жижиг машин, 4 т нь манай нөхөр зогсож байсан байгаа юм. Урд талынх нь 2 жижиг машин нилээн хүнд гэмтэж, автобусны ар бас авах юмгүй болсон байсан гэхээр их хурдтай машин ирж мөргөжээ. Цагдаа нар базсан цаас шиг болсон машинаас манай нөхрийг амьд гарахад үнэндээ гайхаж байсан гэсэн.

Хамгийн сонин нь би бөөдөхөө болихоор шийдсэний орой тэр ослыг зүүдэлж, манай нөхөр Сиднэйд осолд орж байхад би Улаанбаатарт таксинд суугаад араас машин мөргөх гээд байгааг мэдрээд байсан цаг хугацаа таараад, надад үнэндээ аймаар санагдаад би бөөдөхөөр шийдлээ.