Tuesday, June 22, 2010

Би машиндаа хайртай

Миний машин бол 1998 оны хуучин машин л даа, оюутан хүн чинь шинэ машин авах боломжгүй гэдгийг та нар мэдэж байгаа. Машин маань нэг л пөг пөг гээд сонин байнаа. Яагаад байгаан болоо гээд л таньдаг хүнээс асуулаа. Сэвчээ нь доголдоод байгаа байх гэж байна шүү. Тэгэхээр нь 4 сэвчээгээ солиод, явтал адилхан л байна, удаан явахаар дайвалзаад ч байх шиг. Өөр хүнээс асуулаа, сэвчээ л байх, хүний хоолойн дээр цэр тээгэлдээд сэрвэгнүүлээд байдаг даа яг тэрэн шиг ийм үед маш хурдтай давхихаар зүгээр болдог гэнээ. Тэр өдөр хотоос хойшоо нилээн хол ажил хүргэх боллоо. Тийшээ явахдаа хурдны замаар явдаг юм, хурдны хязгаар нь 110 км/цаг. Зам руу ороод л хурдаллаа, нэг л явдаггүй, 100 км/цагийн хурдтай болоход машин салганаад явдаггүй. Тэгээд ачаагаа хүргэчихээд буцахдаа дахиад л хурдаллаа 100-аас илүү гаргаж давхиж болохгүй байнаа, тэгж явсаар хурдны замаас буугаад, Victory Road дээр гараад эхний гэрлэн дохионы улаан гэрэл дээр зогслоо. Дуу аялаад хажуу хавирганы гоё гоё үнэтэй машинуудыг хараад л шүлсээ зальгаад зогсож байтал гэнэт их чимээ гарлаа, буун дуу ч юм шиг. Ногоон гэрэл аслаа, шууд хурдаа нэмээд хөдлөх гэтэл шал пал гээд нээх сонион машин маань хөдөлдөггүй гэж байна шдээ. Ухаан орох нээ машины маань дугуй буудчихсан байдаг байгаа, ээ бурхан минь 5хан минутын өмнө дугуй буудсан бол би чинь хурдны зам дээр хурдалж байгаад үхэх байсан байна гэдгээ ухаараад гар салганаад, нүдний өмнүүр бүх амьдрал маань жирэлзээд өнгөрлөө. Хүүхдүүдийн минь буян заяа түшиж дээ.
Машины маань дугуй хавагнасан, бүлтэрчихсэн байсан байна лээ.

1 comment:

odbileg said...

Зам сайтай газар бол нимгэхэн (жишээ нь: 215/50/17) дугуй обуд тавих хэрэгтэй, хурдтай явж байхад буудах, хагарах үед аюул багатай байдаг.